-Γ.Φ. Πρόκειται για την κορυφή του παγόβουνου.  Αν λάβει υπόψη κανείς τους λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν από το δημόσιο σε πολύ σοβαρότερα θέματα, καταλαβαίνει ότι το να μην εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς μια εταιρεία είναι το λιγότερο. Όμως αυτή η λογική είναι η πεμπτουσία της στρέβλωσης που ενδημεί στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια.  Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Είναι βέβαια γεγονός ότι ογκώδη χρέη, όπως είναι αυτά για τα οποία συζητάμε, μπορούν να εκτρέψουν εντελώς μια εταιρεία από την πορεία της, ιδίως όταν το περιβάλλον και η αγορά είναι σε κακό χάλι. Ευτυχώς, οι διατάξεις του νόμου αυτού είναι σύγχρονες, πλήρεις και εφόσον τις χρησιμοποιήσει κανείς σωστά, μπορούν να βοηθήσουν στην αναγέννηση της εταιρείας.

-Γ.Ε. Τα οφειλόμενα χρέη του Δημόσιου προς την Civitas από πού προέρχονται;

-Γ.Φ. Από μία εκστρατεία του Υπουργείου Μεταφορών,  η οποία έγινε το 2009 με αντικείμενο την πρόληψη των οδικών ατυχημάτων. Η επιλογή του αναδόχου (που ήμαστε εμείς σε κοινοπραξία με μια άλλη εταιρεία)  έγινε μετά από δημόσιο διεθνή διαγωνισμό. Υπεγράφη η σύμβαση, εκτελέστηκε το έργο, παραδόθηκαν τα παραδοτέα, παρελήφθησαν τα παραδοτέα από τις αρμόδιες επιτροπές, τα οποία ήταν μια ολόκληρη εκστρατεία με καταχωρήσεις στον Τύπο, με τηλεοπτικές διαφημίσεις, οι οποίες έπαιξαν σε όλα τα μέσα της Αθήνας και της Περιφέρειας…

-Γ.Ε. Είναι ο μεγάλος μπαταχτσής το Δημόσιο, έτσι;

-Γ.Φ. Σε μεγάλο βαθμό. Από τη μία πλευρά σπαταλά δισεκατομμύρια, μπορεί κανείς να δει τις αλόγιστες δαπάνες στο μεγάλο φαγοπότι της υγείας ή των ασφαλιστικών ταμείων και από την άλλη πλευρά δεν πληρώνει βεβαιωμένες υποχρεώσεις.

-Γ.Ε. Πολλά ακούστηκαν και για την σχέση της Civitas με το ΔΝΤ. Τελικά, ποια ήταν αυτή η σχέση;

-Γ.Φ. Πρόκειται για την πιο γιγαντιαία μπούρδα της δεκαετίας. Η σχέση της εταιρείας μας δεν ήταν με το ΔΝΤ, αλλά με μια διεθνή εταιρεία επικοινωνίας, η οποία και μας ανέθεσε να κάνουμε το monitoring των μέσων ενημέρωσης για 4-5 εβδομάδες. Αυτό σημαίνει ότι παρακολουθούσαμε καθημερινά τη δημοσιότητα και συντάσσαμε ένα report  με τα σχετικά δημοσιεύματα. Αυτό έγινε, όπως είπα, για έναν μήνα και αυτό ήταν όλο. Τώρα βέβαια, επειδή πολλοί στην Ελλάδα αρέσκονται στις θεωρίες συνομωσίας, πολλές εκ των οποίων καλλιεργήθηκαν κυρίως από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την Αριστερά, την ανόητη, δήθεν ερευνητική δημοσιογραφία, λένε και γράφουν κατά καιρούς ό, τι τους κατέβει. Αν είχα τέτοια δυνατότητα να συνομιλώ και να επηρεάζω –όπως λένε διάφοροι– το ΔΝΤ, πιθανώς θα το επηρέαζα προς καλύτερη κατεύθυνση, από αυτή που το επηρέασαν  οι επαγγελματίες πολιτικοί και τα έκαναν θάλασσα, ώστε να είμαστε σε αυτό το σημείο σήμερα.

-Γ.Ε. Δεχθήκατε και πολλά πυρά μέσα από τον χώρο σας για την συνεργασία με το ΔΝΤ…

-Γ.Φ. Ναι! Η ανοησία δεν περιορίζεται σε έναν πολιτικό χώρο! Όταν τόσοι άνθρωποι βάσιζαν την ύπαρξη τους στην αντιμνημονιακή ρητορική και στο λαϊκισμό είναι επόμενο να δαιμονοποιούν πρόσωπα και να φαντασιώνονται συνωμοσίες. Οι μεταρρυθμίσεις που ήταν προς την σωστή κατεύθυνση ακόμη δεν έχουν γίνει. Προσωπικά αυτό βρήκα πιο ενδιαφέρον στην όλη ιστορία: ότι μεταρρυθμίσεις που βάλτωναν επί χρόνια μπορούσαν με το μνημόνιο να γίνουν. Όμως, όταν όλοι, αντί να ασχολούνται με το πόσο πιο γρήγορα θα έλυναν τα προβλήματα σε πολιτικό και σε πρακτικό επίπεδο, πόσο πιο γρήγορα θα προχωρούσαν σε μεταρρυθμίσεις, έψαχναν να βρούνε δαίμονες, ήταν επόμενο να συμβεί και αυτό.

-Γ.Ε. Είναι η διαφημιστική αγορά μια μεγάλη φούσκα, αν δούμε π.χ. τα παραδείγματα της Leo Burnett, της Upset, της Ashley οι οποίες κατέρρευσαν και δημιούργησαν ένα μεγάλο κενό σε αυτήν;

-Γ.Φ. Όχι, δεν είναι φούσκα η διαφημιστική αγορά, ούτε θεωρώ ότι οι εταιρείες που αναφέρατε ήταν μέρος της φούσκας. Ήταν καλές εταιρείες, παρείχαν υπηρεσίες ποιότητας , απλά έγιναν από την πλευρά του management και της ιδιοκτησίας τους λάθος επιλογές σε ό, τι αφορά τις συναλλαγές τους με τα μέσα ενημέρωσης. Με την κατάρρευση του Alter, λοιπόν, τους δημιουργήθηκε πολύ μεγάλο πρόβλημα.

Γενικότερα τώρα, η διαφημιστική αγορά είναι από τα πρώτα θύματα των κρίσεων, καθώς η ύφεση έχει ως άμεση συνέπεια την μείωση της κατανάλωσης και από την στιγμή που μειώνεται η κατανάλωση είναι προφανές πως ό, τι συνδέεται με αυτήν μειώνεται με την σειρά του. Από την άλλη πλευρά, όταν κόβεις την διαφήμιση, βελτιώνεις αμέσως την θέση σου σε ό, τι αφορά τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας σου. Κίνηση –όχι απαραίτητα σωστή– στην οποία, όμως, καταφεύγουν πολλές φορές οι εταιρείες. Πιστεύω πως η διαφημιστική αγορά θα ισορροπήσει σε ένα νέο σημείο, έχουμε πολύ καλούς επαγγελματίες στην Ελλάδα, δημιουργικούς, ευφάνταστους, με γνώσεις και επομένως αρκετά γρήγορα θα προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και θα συνεχίσει. Βέβαια, δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει ποτέ στα προ κρίσης μεγέθη, αλλά αυτό ισχύει για το σύνολο της οικονομίας.

-Γ.Ε. Έχετε πει πως οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν είναι ακριβείς. Είμαι σε θέση να γνωρίζω τι έλεγαν οι δημοσκοπήσεις στα κομματικά επιτελεία και συγκεκριμένα στο επιτελείο της ΝΔ και τα νούμερα ,που εγώ έπαιρνα, ήταν ακριβή κατά το δυνατόν και αποτυπώθηκαν σχεδόν στο ακέραιο στο εκλογικό αποτέλεσμα. Πού οφείλεται συνεπώς αυτή η αναντιστοιχία ανάμεσα στα δύο δείγματα;

-Γ.Φ. Καταρχήν να ξεχωρίσουμε το εξής: οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται έχουν συνήθως περιορισμένο ερωτηματολόγιο, καθώς είναι τηλεφωνικές, με λίγες ερωτήσεις και ένα δείγμα που κινείται γύρω στα 1000 άτομα. Εκ των πραγμάτων, τα αποτελέσματα, τα οποία παίρνεις, ιδίως στην αποτύπωση των μικρότερων κομμάτων, έχουν μεγάλο περιθώριο στατιστικού σφάλματος και αυτό εξηγεί γιατί βλέπουμε τέτοιες αποκλίσεις στις δημοσκοπήσεις, επαναλαμβάνω, που δημοσιεύονται. Οι ερωτήσεις, ο χρόνος που γίνεται η δημοσκόπηση, είναι και αυτά παράμετροι της ποιότητας της δημοσκόπησης και των αποτελεσμάτων της. Γενικά, είναι λάθος να χρησιμοποιούνται οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων. Τώρα, οι δημοσκοπήσεις, που παραγγέλνουν τα κόμματα, είναι πολύ πιο ακριβείς, δεν βλέπουν, όμως, το φως της δημοσιότητας.

Επιπλέον, πιστεύω ότι με τα χρόνια έχει αναπτυχθεί μια μανιέρα στους δημοσκόπους, οι οποίοι περισσότερο ενδιαφέρονται για την υπεράσπιση της δημόσιας εικόνας τους και τις καλές τους σχέσεις με τους πολιτικούς, παρά για τις έρευνες που κάνουν. Επίσης, προσπαθούν να κρατούν ισορροπίες και αυτό όσο να ‘ναι επηρεάζει. Ο τρόπος που ερμηνεύει κανείς τα ευρήματα των ερευνών, ο τρόπος με τον οποίο εξάγει συμπεράσματα, ιδίως σε κρίσιμες περιόδους, επηρεάζεται από τα συμφέροντά του. Για να το πω αλλιώς: όπως όλο το πολιτικό, μιντιακό και δημοσιογραφικό σύστημα χρειάζεται πλήρη και ριζική ανανέωση στον τρόπο σκέψης και δράσης του, το ίδιο ισχύει και για τους δημοσκόπους.

-Γ.Ε. Πάμε τώρα σε ζητήματα καθαρά πολιτικά. Ποιες είναι αυτές οι στρεβλώσεις στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, οι οποίες κρατούν την χώρα στον πάτο;

-Γ.Φ. Το κυριότερο είναι ο κρατισμός και το δημόσιο, όχι μόνο το μέγεθός τους, αλλά όλη τους η νοοτροπία και η λογική, που διαποτίζουν όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής επί δεκαετίες. Κανείς δεν εμπιστεύεται τον πολίτη, τον ιδιώτη. Η ιδιωτική πρωτοβουλία θεωρείται ύποπτη, το κέρδος δαιμονοποιείται, η επιβράβευση του επιχειρηματικού ρίσκου θεωρείται κακό πράγμα, ενώ συγχρόνως υπάρχει τρομερή παρέμβαση του κράτους σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας. Αυτό είναι ένα μείγμα θανατηφόρο για την οικονομία και την κοινωνία. Από την άλλη υπάρχουν και πολλά άλλα, όπως η πλήρης αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, η φαυλότητα του πολιτικού συστήματος, η διαφθορά. Επίσης, για να μην αθωώνω και τον επιχειρηματικό κόσμο, ένα παρεμβατικό δημόσιο, ένα πλούσιο και διεφθαρμένο δημόσιο, είναι προφανές ότι στρεβλώνει την επιχειρηματική δράση και δεν είναι λίγοι αυτοί, οι οποίοι είτε αισχροκέρδησαν με λεφτά του δημοσίου είτε λεηλάτησαν το δημόσιο χρήμα. Επομένως, όλα αυτά που περιγράφω δημιουργούν ένα καταστροφικό περιβάλλον, το οποίο δεν αφήνει κανέναν να προχωρήσει.

-Γ.Ε. Με τους οιωνούς που αντιλαμβάνεστε σαν πολιτικός αναλυτής, υπάρχει σωτηρία ή είναι μια ουτοπία και το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο;

-Γ.Φ. Σωτηρία υπάρχει και είμαι από αυτούς, οι οποίοι δεν παίρνουν τοις μετρητοίς όλες αυτές τις απειλές περί εξόδου της χώρας από το ευρώ, διότι με τον δικό μου τρόπο σκέψης τοποθετώ πάντοτε την πολιτική πάνω από την οικονομία. Αυτό πιστεύω πως είναι το κύριο πρόβλημα που έχουμε αυτή την εποχή. Η οικονομία, επειδή λειτουργεί με άλλους κανόνες, δημιούργησε την κρίση, αλλά η πλήρης ανικανότητα της πολιτικής να διαχειριστεί σωστά την κρίση και να βάλει έγκαιρα τα πράγματα στη θέση τους, είναι που την τροφοδότησε και την διόγκωσε. Επίσης, η ολιγωρία της πολιτικής και των πολιτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο και οι καθυστερήσεις, μιλώ για την ευρωπαϊκή ηγεσία, πολλές φορές διόγκωσαν τα προβλήματα και την κρίση. Πιστεύω, λοιπόν, πως η βούληση της Ευρώπης και όλων είναι να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Βέβαια δεν θα μας χαριστεί κανένας στα θέματα που δεν προχωρούνε, όπως της φοροδιαφυγής, του πλούσιου και μεγαλοπρεπούς δημοσίου, του κακώς νοουμένου συνδικαλισμού, της γραφειοκρατίας,  της διαφθοράς. Εκεί θα πρέπει να δώσουμε σαφή δείγματα ότι τα προσχωρούμε και τα λύνουμε. Πιστεύω ότι με πίεση, αυτά τα ζητήματα θα λύνονται, ίσως όχι με τους ρυθμούς που θα θέλαμε, αλλά θα λύνονται. Επίσης, θέλω να επισημάνω εδώ, πως η Ε.Ε. είναι ένας οργανισμός που προχωρά αργά και που ξέρει να περιμένει…

-Γ.Ε. Η ΝΔ θα συρρικνωθεί λόγω εφαρμογής του προγράμματος ή η συγκυρία που ανέλαβε την φέρνει κομματικά σε καλύτερη μοίρα σε σχέση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ;

-Γ.Φ. Όλα τα κόμματα, όχι μόνο η ΝΔ, θα πρέπει πολύ γρήγορα να εγκαταλείψουν τον παραδοσιακό τρόπο, με τον οποίον αντιμετώπιζαν τα πράγματα. Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα εντελώς καινούργιο περιβάλλον, το εκλογικό σώμα έχει σε μεγάλο βαθμό απελευθερωθεί από ιδεολογίες, δόγματα, συναισθηματισμούς, ακόμα και από πελατειακά συμφέροντα. Οι εξελίξεις θα είναι ταχείες και τα πάντα πλέον θα κρίνονται από την αποτελεσματικότητά τους. Επομένως, οι μεγαλοστομίες και οι θεωρίες, όταν δεν συνοδεύονται από αποτελέσματα, θα αποβαίνουν μοιραίες, όχι μόνο για την ΝΔ που κυβερνά, αλλά για όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς.

-Γ.Ε. Υπάρχει περιθώριο για νέους πολιτικούς σχηματισμούς, διότι δεδομένων των συνθηκών, δεν υπάρχει η αντίστοιχη κινητικότητα;

-Γ.Φ. Η απάντηση είναι και ναι και όχι. Εξαρτάται από το πόσο σοβαρά τα υπάρχοντα κόμματα θα χειριστούν το θέμα της ανανέωσής τους. Αν τα κόμματα δεν διαχειριστούν έξυπνα και γρήγορα την δική τους ανανέωση, είναι προφανές πως ο κόσμος θα αναζητήσει νέα σχήματα. Βέβαια, τα νέα σχήματα είναι ωραίο να τα συζητάμε και βλέπω πως «φυτρώνουν» νέες κινήσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα, αλλά το να μετατραπεί μία κίνηση σε πολιτικό φορέα και μάλιστα σε έναν φορέα που θα διεκδικήσει την εκπροσώπηση στην Βουλή και στο πολιτικό γίγνεσθαι είναι μια πολύ σύνθετη διαδικασία, η οποία απαιτεί συστατικά, τα οποία επί του παρόντος δεν βλέπω να υπάρχουν.

-Γ.Ε. Υπάρχουν ηγέτες σήμερα ή μας έχουν τελειώσει;

-Γ.Φ. Υπάρχουν ηγέτες, πάντοτε υπάρχουν. Το ζήτημα είναι εάν βρίσκονται στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή και πώς διαχειρίζονται το θέμα της ηγεσίας. Λέγεται και το έχω γράψει και εγώ πολλές φορές πως η Ελλάδα είναι μια χώρα με έλλειμμα ηγεσίας σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, αλλά δεν μπορεί να πει κανείς πως δεν υπάρχουν ηγέτες. Το θέμα της ηγεσίας είναι, ξέρετε, αρκετά σύνθετο. Θεωρούμε ηγέτες στην Ελλάδα ανθρώπους, οι οποίοι ήταν χαρισματικοί στον δημόσιο λόγο και στην εμφάνισή τους όμως η σύγχρονη ηγεσία συνδέεται στενά με την ικανότητα του ηγέτη να διαλέγει τους κατάλληλους συνεργάτες, να έχει δομημένους επιτελικούς μηχανισμούς, οι οποίοι τον βοηθούν να κρίνει σωστά και να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις. Σε πολλές περιπτώσεις εκτιμώ πως πάρθηκαν λανθασμένες αποφάσεις από πολιτικούς αρχηγούς στην Ελλάδα, επειδή δεν είχαν σωστή αποτύπωση των δεδομένων και σωστούς επιτελείς.

-Γ.Ε. Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πυροτέχνημα ,ως αντίδραση του κόσμου στο δυσβάσταχτο πρόγραμμα του Μνημονίου, ή είναι ένας σχηματισμός που ήρθε για να μείνει;

-Γ.Φ. Είναι νωρίς να προβλέψει κανείς ποια θα είναι η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα ομοιογενές κόμμα, όμως, τουλάχιστον τα πρώτα μετεκλογικά δείγματα που βλέπω δείχνουν ότι υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων, που μπορούν να σχεδιάσουν, μπορούν να προβλέψουν.  Αν οι άνθρωποι αυτοί αφεθούν να κάνουν την δουλειά τους, μπορούν να δημιουργήσουν έναν σχηματισμό, ο οποίος θα έχει σοβαρή επιρροή στα πολιτικά πράγματα, άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με το ιδεολογικό του πλαίσιο.

-Γ.Ε. Μια τελευταία ερώτηση: Από τους σημερινούς πολιτικούς, ποιος νομίζετε πως παίζει καλύτερα το παιχνίδι της επικοινωνίας;

-Γ.Φ. Ο Αλέξης Τσίπρας.

-Γ.Ε. Σας ευχαριστώ πολύ.

Διαβάστε τη συνέντευξη στο εδώ ή στο δεσμό που ακολουθεί: http://bit.ly/PEceYm