Κάντε διάλογο, όχι πόλεμο!

Στη Γερμανία αυτές τις ημέρες ολοκληρώνεται η συμφωνία μεταξύ χριστιανοδημοκρατών (CDU) και σοσιαλδημοκρατών (SPD) για τη διακυβέρνηση της χώρας τα επόμενα χρόνια. Στις ΗΠΑ, άνοιξαν οι δημόσιες υπηρεσίες –μετά από 16 ημέρες λουκέτου και κόστος 24 δις δολαρίων– με τη συμφωνία στο Κογκρέσο Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων.

image11

Τα δύο αυτά πρόσφατα παραδείγματα αποδεικνύουν ότι οι σοβαρές χώρες και οι σοβαροί πολιτικοί ηγέτες, όταν πρόκειται για το συμφέρον της χώρας τους και των πολιτών τους, όσο κι αν διαφωνούν, διαλέγονται, κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, συμβιβάζουν τις διαφορές τους και καταλήγουν σε λύσεις κοινής αποδοχής. Κι αυτό συμβαίνει γιατί γνωρίζουν καλά ότι, στο σύγχρονο κόσμο, τα προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται έγκαιρα, σκάνε με τρόπο εκρηκτικό και με πολύ δυσμενέστερες επιπτώσεις για όλους.

Στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η ακραία ρητορική, η πόλωση, τα ψέματα, οι εκβιασμοί, οι ιδεοληψίες και οι ανερμάτιστες θεωρίες κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο. Οι λυσσαλέες αντιδράσεις σε κάθε μεταρρύθμιση, η υπονόμευση των ξένων επενδύσεων και των αποκρατικοποιήσεων, τα κλειστά πανεπιστήμια αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν υπάρχει καμιά διάθεση συνεννόησης και επίλυσης των χρόνιων προβλημάτων μας.

Η εσωστρέφεια, ο συντηρητισμός, ο λαϊκισμός και το βόλεμα, που ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’80 και κλιμακώθηκαν τις επόμενες δεκαετίες, έχουν προξενήσει τελικά πολύ μεγαλύτερη ζημιά από ότι η οικονομική χρεωκοπία. Continue reading “Κάντε διάλογο, όχι πόλεμο!”

Noblesse oblige

imagesΠάντα με σκλαβώνει η ευγένεια ορισμένων ανθρώπων. Ιδίως εκείνων που, ενώ ξέρεις ότι έχουν τα δικά τους προβλήματα, θα ενδιαφερθούν για σένα, θα ρωτήσουν, θα νοιαστούν. Σκέφτονται πρώτα εσένα και μετά τον εαυτό τους. Ότι και να τους συμβαίνει δίνουν σημασία σε κάθε τι που τους λες, ακόμη κι αν δεν το βρίσκουν τόσο σημαντικό. Ποτέ δεν σε θεωρούν δεδομένο. Ακόμη κι όταν έχουν μεγάλη οικειότητα μαζί σου, καταλαβαίνουν τις ευαισθησίες σου και σε προσέχουν. Φροντίζουν να μη νιώθεις ποτέ αμήχανα. Όσο και να βιάζονται βρίσκουν χρόνο να σου επιστρέψουν το τηλέφωνο, να σου απαντήσουν, έστω με μια λέξη, στα email ή στα μηνύματα. Όταν κάνεις λάθος δεν θυμώνουν μαζί σου, αλλά διακριτικά σου εξηγούν. Κι αν, άθελά σου, τους πληγώσεις δεν θα σου το πουν. Αν προλάβεις κι αν μπορείς θα δεις να περνάει για δευτερόλεπτα μια σκιά θλίψης στο βλέμμα τους. Και πολλά, πολλά άλλα… Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ακόμη γύρω μας, γυναίκες και άνδρες, όσο κι αν δυστυχώς, σπανίζουν! Η πίεση της καθημερινότητας και των προβλημάτων καταργεί την ευγένεια κι όλα αυτά, δίνει άλλοθι στην ωμή συμπεριφορά και κάνει τους ανθρώπους τοξικούς και απότομους. “Η ζωή δεν είναι τόσο μικρή, υπάρχει πάντα καιρός να γίνει κανείς ευγενής” έγραψε ο Ραλφ Γουόλντο Έμερσον. Προσπαθώ να τους μοιάσω, αλλά δεν τα καταφέρνω.

Τι συμβαίνει με το Twitter;

imagesΠάνε πάνω από δύο χρόνια που άρχισα σταδιακά να συναντώ και να γνωρίζω προσωπικά πολλούς από τους φίλους και τις φίλες, που “γνώριζα” μόνο στον ψηφιακό κόσμο, κυρίως από το Twitter, αλλά κι από τα blogs και το Facebook.

Η περιέργεια του να δεις ποιά είναι εκείνη ή εκείνος που “κρύβεται” πίσω από το ψευδώνυμο και τη μυστηριώδη φωτογραφία ή πώς να είναι από κοντά η άλφα ή ο βήτα που γράφουν επώνυμα και μιλάς μαζί τους στον ψηφιακό κόσμο, ήταν μεγάλη! Η προσδοκία του να δεις πόσο μέσα –ή έξω– έχεις πέσει στις προβλέψεις σου, πόσο σχετίζεται η εικόνα που έχεις σχηματίσει με την πραγματικότητα, ακόμη μεγαλύτερη. Και η χαρά της πρώτης γνωριμίας –για μένα τουλάχιστον– αναντικατάστατη.

Γνώρισα έτσι πολλούς πολλούς ανθρώπους όλων των ηλικιών και ιδιοτήτων. Ήταν και παραμένει μια μοναδική, συναρπαστική εμπειρία! Όλες οι γνωριμίες –ή τέλος πάντων η συντριπτική τους πλειοψηφία– ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Continue reading “Τι συμβαίνει με το Twitter;”

Και τώρα είμαστε μόνοι μας!

Nature…και μετά οι Ευρωπαίοι θα μας χτυπήσουν φιλικά στην πλάτη και θα μας πουν: “Και τώρα είστε μόνοι σας. Κάντε αυτά που πρέπει να γίνουν”. Αυτή ήταν η φράση με την οποία κατέληγαν τον Οκτώβρη οι εκτιμήσεις μου για την εξέλιξη των πραγμάτων, στις συζητήσεις που γινόντουσαν πολύ συχνά σε κύκλους επιχειρηματιών και φίλων εκείνες τις εβδομάδες μεγάλης αγωνίας. Τη θυμηθήκαμε προχθές, όταν βρεθήκαμε αρκετοί εξ αυτών σε ένα φιλικό σπίτι.

Αντίθετα με τους περισσότερους και την κινδυνολογία των μέσων ενημέρωσης, πίστευα ότι η Ε.Ε. και η Γερμανία στο τέλος θα στηρίξουν την Ελλάδα, ότι τα μέτρα υπό την αφόρητη πίεση της τρόικα θα νομοθετηθούν, ότι το πολυνομοσχέδιο παρά τους θεατρινισμούς των πολιτικών θα ψηφιστεί, ότι η δόση θα δοθεί και τα χρήματα θα εκταμιευτούν, ότι δεν θα υπάρξουν έντονες αντιδράσεις από τον κόσμο, ότι οι μεταρρυθμίσεις κούτσα-κούτσα θα προχωρούν. Εν κατακλείδι, όμως, πίστευα ότι, μετά από όλα αυτά, θα “μείνουμε μόνοι μας” αντιμέτωποι με τα προβλήματα και τον κακό μας εαυτό. Όπως κι έγινε… Continue reading “Και τώρα είμαστε μόνοι μας!”

Όλα, πάντοτε, γίνονται για ένα όνειρο

Όλα, πάντοτε, γίνονται για ένα όνειροΗ Ελλάδα διανύει τον τέταρτο χρόνο ύφεσης, η οικονομία της παραπαίει, η ελληνική κοινωνία έχει ταρακουνηθεί συθέμελα, όμως οι παλιές κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται. Στο δημόσιο η πλειονότητα εξακολουθεί να μην εργάζεται, οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν, οι φορολογούμενοι συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν, οι συντεχνίες να αντιστέκονται σε κάθε πρόοδο, οι πολιτικοί να παραμένουν κατώτεροι των περιστάσεων και αρκετοί συμπολίτες μας να αναμένουν τον από μηχανής θεό που θα λύσει τα προβλήματα.Κι όμως, το νοικοκύρεμα του κράτους, η αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας, η προσέλκυση επενδύσεων, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής, η λειτουργία του κοινωνικού κράτους, η αληθινή παιδεία είναι ζητήματα που είναι στο δικό μας χέρι να τα λύσουμε.

Τον τελευταίο καιρό, και μέσω της δουλειάς και στη διάρκεια των διακοπών, βρέθηκα σε δεκάδες παρέες και μίλησα με εκατοντάδες ανθρώπους. Άλλοι γκρινιάζουν, άλλοι ανησυχούν και φοβούνται, άλλοι και τα δύο. Οι περισσότεροι όμως –αν όχι όλοι– έχουν πάψει να ελπίζουν και να ονειρεύονται. “Πώς μπορείς να ονειρευτείς, όταν δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο” σού λένε. Τι θα γίνει τώρα, που έρχονται και νέες μειώσεις, που θα επιβάλουν κι άλλους φόρους, τι θα γίνει αν μείνω άνεργος, αν μεθαύριο κάποιοι ξανασπάσουν την Αθήνα; Continue reading “Όλα, πάντοτε, γίνονται για ένα όνειρο”