(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ την 23η Μαΐου 2020. Ο τίτλος είναι των συντακτών.)
Για να αναλύσει κανείς τις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανατρέξει στις συνθήκες που συντέλεσαν στην ανάπτυξη του και στην εδραίωση του στον πολιτικό χάρτη.
Η καταστροφική διαχείριση της πρώτης καθοριστικής διετίας της κρίσης (2010-2012) από την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (εκλεγείσα με 43,9%) με επικεφαλής τον Γιώργο Παπανδρέου, με τη συνδρομή της ανεύθυνης αντιπολίτευσης Σαμαρά και του δηλητηριασμού της κοινής γνώμης από τα μέσα ενημέρωσης, είχε κυρίως τα εξής αποτελέσματα: Πρώτα-πρώτα, πυροδότησε μια γενικευμένη οικονομική ύφεση, ανέχεια και μαζική ανεργία. Δεύτερον, ανέδειξε τη συνολική ανεπάρκεια του πολιτικού κατεστημένου. Και τρίτο, αποσάρθρωσε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των πολιτών προς την Ευρώπη. Έτσι, δημιουργήθηκαν οι ιδανικές συνθήκες και το πιο πρόσφορο έδαφος για να βγουν από το περιθώριο τα λαϊκιστικά κόμματα και να αναπτυχθούν.
Σύμφωνα με την πολιτική επιστήμη, τα κοινά ενοποιητικά χαρακτηριστικά όλων των λαϊκιστών είναι οι υπεραπλουστεύσεις, το εμπόριο ελπίδας, η ακραία ρητορική, οι ιδεοληψίες, οι ανερμάτιστες θεωρίες και η πόλωση. “Εμείς” και “αυτοί”, οι απλοί ενάρετοι πολίτες απέναντι στα διεφθαρμένα κόμματα, η ηρωική Ελλάδα απέναντι στις φρικτές ξένες δυνάμεις (ΔΝΤ, τρόικα, Ευρώπη, εβραίοι, Σόιμπλε) που επιδιώκουν να αλώσουν τη χώρα μας.
Σε μια αριστερόστροφη κοινωνία, όπως η ελληνική, ένα λαϊκιστικό κόμμα με ριζοσπαστική αριστερή ιδεολογία, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε από το 4,6% του 2009 στο 36,3% το 2015, ισοπεδώνοντας το “κατεστημένο” επίσης λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ και απορροφώντας τη ΔΗΜΑΡ. Continue reading “Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε σταυροδρόμι.”
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΕΣΣΑΣ 