Tag: μεταρρυθμίσεις

Στη Γερμανία αυτές τις ημέρες ολοκληρώνεται η συμφωνία μεταξύ χριστιανοδημοκρατών (CDU) και σοσιαλδημοκρατών (SPD) για τη διακυβέρνηση της χώρας τα επόμενα χρόνια. Στις ΗΠΑ, άνοιξαν οι δημόσιες υπηρεσίες –μετά από 16 ημέρες λουκέτου και κόστος 24 δις δολαρίων– με τη συμφωνία στο Κογκρέσο Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων.

Τα δύο αυτά πρόσφατα παραδείγματα αποδεικνύουν ότι οι σοβαρές χώρες και οι σοβαροί πολιτικοί ηγέτες, όταν πρόκειται για το συμφέρον της χώρας τους και των πολιτών τους, όσο κι αν διαφωνούν, διαλέγονται, κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, συμβιβάζουν τις διαφορές τους και καταλήγουν σε λύσεις κοινής αποδοχής. Κι αυτό συμβαίνει γιατί γνωρίζουν καλά ότι, στο σύγχρονο κόσμο, τα προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται έγκαιρα, σκάνε με τρόπο εκρηκτικό και με πολύ δυσμενέστερες επιπτώσεις για όλους.

Στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η ακραία ρητορική, η πόλωση, τα ψέματα, οι εκβιασμοί, οι ιδεοληψίες και οι ανερμάτιστες θεωρίες κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο. Οι λυσσαλέες αντιδράσεις σε κάθε μεταρρύθμιση, η υπονόμευση των ξένων επενδύσεων και των αποκρατικοποιήσεων, τα κλειστά πανεπιστήμια αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν υπάρχει καμιά διάθεση συνεννόησης και επίλυσης των χρόνιων προβλημάτων μας.

Η εσωστρέφεια, ο συντηρητισμός, ο λαϊκισμός και το βόλεμα, που ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’80 και κλιμακώθηκαν τις επόμενες δεκαετίες, έχουν προξενήσει τελικά πολύ μεγαλύτερη ζημιά από ότι η οικονομική χρεωκοπία. Continue reading “Κάντε διάλογο, όχι πόλεμο!” →

…και μετά οι Ευρωπαίοι θα μας χτυπήσουν φιλικά στην πλάτη και θα μας πουν: “Και τώρα είστε μόνοι σας. Κάντε αυτά που πρέπει να γίνουν”. Αυτή ήταν η φράση με την οποία κατέληγαν τον Οκτώβρη οι εκτιμήσεις μου για την εξέλιξη των πραγμάτων, στις συζητήσεις που γινόντουσαν πολύ συχνά σε κύκλους επιχειρηματιών και φίλων εκείνες τις εβδομάδες μεγάλης αγωνίας. Τη θυμηθήκαμε προχθές, όταν βρεθήκαμε αρκετοί εξ αυτών σε ένα φιλικό σπίτι.

Αντίθετα με τους περισσότερους και την κινδυνολογία των μέσων ενημέρωσης, πίστευα ότι η Ε.Ε. και η Γερμανία στο τέλος θα στηρίξουν την Ελλάδα, ότι τα μέτρα υπό την αφόρητη πίεση της τρόικα θα νομοθετηθούν, ότι το πολυνομοσχέδιο παρά τους θεατρινισμούς των πολιτικών θα ψηφιστεί, ότι η δόση θα δοθεί και τα χρήματα θα εκταμιευτούν, ότι δεν θα υπάρξουν έντονες αντιδράσεις από τον κόσμο, ότι οι μεταρρυθμίσεις κούτσα-κούτσα θα προχωρούν. Εν κατακλείδι, όμως, πίστευα ότι, μετά από όλα αυτά, θα “μείνουμε μόνοι μας” αντιμέτωποι με τα προβλήματα και τον κακό μας εαυτό. Όπως κι έγινε… Continue reading “Και τώρα είμαστε μόνοι μας!” →

Λίγες ημέρες μας χωρίζουν από τις κρίσιμες εκλογές της 6^ης Μαΐου και ο εκλογικός λόγος των κομμάτων είναι μια πλήρης απογοήτευση. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ακολουθούν  τον παραδοσιακό δρόμο των γενικόλογων διακηρύξεων, της συγκεκαλυμμένης παροχολογίας και του εμπορίου  ελπίδας, αποφεύγοντας οποιαδήποτε συζήτηση για τα συγκεκριμένα βήματα που πρέπει άμεσα να γίνουν.

Ο πολιτικός λόγος των κομμάτων των άκρων –αριστερά και δεξιά– κινείται από τα παραληρήματα και τις φαντασιοπληξίες των καμένων μέχρι τις “επαναστατικές” ουτοπίες και τις κομμουνιστικές ιδεοληψίες των κομμάτων της άκρας αριστεράς. Κι εδώ ούτε ίχνος συγκεκριμένων ρεαλιστικών θέσεων και προτάσεων για την επόμενη ημέρα. Εκτός αν ο στόχος τους είναι η διάλυση της χώρας και η εξαθλίωση των πολιτών.

Continue reading “Τα λάθη πληρώνονται. Και τέτοια εποχή πληρώνονται πανάκριβα!” →

Μια άλλη ανάγνωση

Η παρατήρηση της εμπειρίας των αναπτυγμένων χώρων, στις οποίες συνέβησαν μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και οι σχετικές μελέτες πολιτικής συμπεριφοράς έχουν αποτυπώσει εδώ και χρόνια συγκεκριμένους δείκτες κρίσης. Ας δούμε ποιοι είναι οι δείκτες αυτοί:

Η πόλωση πολιτών και εκλογικού σώματος. Την ώρα που η επίλυση των επειγόντων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα υποχρεώνει τους πάντες να βρουν σημεία προσέγγισης και να συνεργαστούν, στη χώρα μας συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι διαφορές υπογραμμίζονται, οι διαχωριστικές γραμμές επαναχαράσσονται, τα χάσματα διευρύνονται: μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, ευρωλάτρες και δραχμολάγνοι, πατριώτες και προδότες, μεταρρυθμιστές και οπισθοδρομικοί. Οι αυξανόμενοι υψηλοί τόνοι επιβεβαιώνουν ότι η πόλωση είναι γενικευμένη. Υπάρχει όμως και μια άλλη πόλωση: η σύγκρουση ανάμεσα σε όσους θέλουν τις αλλαγές και σε όσους δεν τις θέλουν, είτε γιατί βολεύονται, είτε γιατί φοβούνται. Ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να προχωρήσει γρήγορα μπροστά η χώρα και σε εκείνους που φρενάρουν, που απομυζούν, που παζαρεύουν.

Continue reading “Οι εκλογές ανάχωμα ή πολλαπλασιαστής της κρίσης;” →

Η αναμφισβήτητα επαχθής για όλους νέα δανειακή σύμβαση έρχεται να αντικαταστήσει το πρώτο μνημόνιο, το οποίο δεν υλοποιήθηκε γι αυτό και απέτυχε. Επί δύο χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –από το Μάιο του 2010 μέχρι το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου– επέλεξε συνειδητά τον εύκολο δρόμο: να επιβάλλει όλες τις οριζόντιες περικοπές κατά μισθωτών και συνταξιούχων, να επιβαρύνει με φόρους φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις και να αποφύγει με θαυμαστή εφευρετικότητα να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που θίγουν τον σκληρό πυρήνα του πελατειακού κράτους και τα ποικιλόμορφα προνόμια. Τις μεταρρυθμίσεις που εδώ και δεκαετίες επισημαίνονται από όλους ως αναγκαίες για τη λειτουργία μιας σύγχρονης οικονομίας και κοινωνίας.Η διατήρηση όλων των παθογενειών του κράτους και της οικονομίας και η ανύπαρκτη πρόοδος στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις διέλυσε την εναπομείνασα αξιοπιστία μας, εξαγρίωσε τους ευρωπαίους εταίρους μας και ανατροφοδότησε την κρίση. Κι έτσι φτάσαμε στη νέα δανειακή σύμβαση, η οποία εκτός των περικοπών περιλαμβάνει (ξανά) το σύνολο των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

Η εξάλειψη της φοροδιαφυγής, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, η μείωση της γραφειοκρατίας, η κατάργηση των προνομίων, η αύξηση της παραγωγικότητας, η ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, ο περιορισμός της σπατάλης και της κλοπής στο σύστημα υγείας, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, οι αποκρατικοποιήσεις και πολλά άλλα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα. Continue reading “Χωρίς “φύλλο συκής”” →