Υπάρχει μια θέση στην οποία –παράξενο!– συμφωνούν όλοι, ευρωπαίοι και ΔΝΤ, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σύνδεσμοι και επιμελητήρια, οικονομολόγοι, big four και επιχειρηματίες, όταν τοποθετούνται για το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας: χρειάζονται επενδύσεις! Στα πολλά και ποικίλα συνέδρια, στις ημερίδες και στα fora που διοργανώνονται, υπάρχει διαρκώς η μόνιμη επωδός: χρειάζονται επενδύσεις! Πολλές επενδύσεις! Ιδιωτικές επενδύσεις, δημόσιες επενδύσεις, άμεσες ξένες επενδύσεις, αποκρατικοποιήσεις, τέλος πάντων, κάθε είδους επενδύσεις.
Για το ύψος των απαιτούμενων επενδύσεων, όπως και για το βάθος του χρονικού ορίζοντα, εντός του οποίου πρέπει να γίνουν, λίγο-πολύ οι εκτιμήσεις συμπίπτουν. Πρόσφατη μελέτη της Deloitte υπολογίζει σε πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ το επενδυτικό κενό, που πρέπει να καλυφθεί και συμπίπτει με την προ δεκαμήνου μελέτη της PwC.
Στο Συνέδριο του ΣΕΒ «Σχεδιάζουμε το μέλλον με επενδύσεις» που έγινε πριν λίγες ημέρες, τόσο ο Πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Θ. Φέσσας, όσο ο καθηγητής και πρώην Υπουργός κ. Νίκος Χριστοδουλάκης στις τοποθετήσεις τους μίλησαν για το ίδιο ποσό, σε ορίζοντα των επόμενων 5-7 ετών. Tο ίδιο εκτίμησε και ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέροντας: “Υπολογίζουμε 100 δις € επενδύσεις σε 7 χρόνια, εάν εφαρμόσουμε ένα συνεκτικό σχέδιο προσέλκυσης επενδύσεων”.
Συμπέρασμα: Για να εξισορροπηθεί η τεράστια αποεπένδυση, που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια και να πλησιάσουμε το μέσο όρο της ευρωζώνης, απαιτούνται επιπλέον επενδύσεις, πέραν όσων πραγματοποιούνται ετησίως, τουλάχιστον 100 δις ευρώ μέχρι το 2025. Σημειώστε το “επιπλέον”! Και αυτά, χωρίς να υπολογίζονται οι επενδύσεις σε κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, που είναι απαραίτητες μόνο για την ανανέωση του υπάρχοντος και υπολογίζονται σε 12,3 δις € κάθε χρόνο. (Μελέτη PwC “Από την ύφεση στην αναιμική ανάκαμψη” Ιούνιος 2017). Continue reading “Επενδύσεις στην Ελλάδα: μήπως να κρατήσουμε μικρότερο καλάθι;”
Tag: ΣΕΒ
Η δαιμονοποίηση της Επιχειρηματικότητας δαιμονοποιεί και τα Media;
Τοποθέτηση στο Ανοιχτό Φόρουμ που διοργάνωσε ο ΣΕΒ τον Απρίλιο του 2008 με θέμα “ΜΜΕ: δεοντολογία, κέρδος και εξουσία”
Ξεκινώ με την παρατήρηση, ότι οι έλληνες σύμφωνα με όλες τις έρευνες είμαστε λαός πολύ αντιφατικός. Ψηφίζουμε πολιτικούς που δεν μας αρέσουν, καταναλώνουμε πανάκριβα προϊόντα, μιλάμε με τις ώρες στο κινητό και μετά διαμαρτυρόμαστε για την ακρίβεια και το λογαριασμό. Ακόμη, διαμαρτυρόμαστε για το χάλι των τηλεοπτικών προγραμμάτων και συγχρόνως δηλώνουμε στις έρευνες ότι παρακολουθούμε καθημερινά τέσσερεις με πέντε ώρες τηλεόραση, την οποία σιχαινόμαστε.
Πριν δούμε αν και κατά πόσο ευθύνονται τα Media για τη δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας και ποία η ευθύνη της επιχειρηματικής κοινότητας, θα επιχειρήσω να σκιαγραφήσω τους πρωταγωνιστές.
Εν αρχή –όπως σε όλα τα πράγματα στη χώρα μας– είναι το κράτος! Το κράτος διαμορφώνει το πλαίσιο, τους κανόνες και φυσικά δεν έχει παίξει το ρόλο που πρέπει. Στο τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό τοπίο της Ελλάδας, το πλαίσιο είναι ατελές, είναι άναρχο, καθώς υπάρχει πλήρης ανυπαρξία σοβαρών ρυθμίσεων. Και εάν στην έννοια του κράτους, της πολιτείας συμπεριλάβουμε και την απονομή της δικαιοσύνης, υπάρχει επίσης πλήρης ανυπαρξία αφού όποιος θίγεται από τα μέσα ενημέρωσης είναι απολύτως απροστάτευτος. Οι ποινές δεν αποθαρρύνουν. Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο είναι ένα όργανο το οποίο αμφισβητείται από αυτούς που ελέγχει. Αν είναι δυνατόν! Οι ελεγχόμενοι να αμφισβητούν τους ελέγχοντες! Continue reading “Η δαιμονοποίηση της Επιχειρηματικότητας δαιμονοποιεί και τα Media;”
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΕΣΣΑΣ 