Από χθες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει νέο πρόεδρο: τον κ. Στέφανο Κασσελάκη. Γεγονός πρωτόγνωρο για την ελληνική πολιτική σκηνή, λόγω της ταχύτητας και του τρόπου με τον οποίο ο κ. Κασσελάκης επικράτησε των αντιπάλων του.
Η εκλογή αρχηγού σε κάθε κόμμα είναι μια εσωτερική διαδικασία, που αφορά κυρίως τα μέλη του και τους οπαδούς του, εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τη μεγάλη μερίδα των μελών και των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, που συμμετείχαν στις εκλογές, η επιλογή Κασσελάκη υπήρξε μια απολύτως συναισθηματική επιλογή –θα μπορούσε να πει κανείς ενστικτώδης– και καθόλου ορθολογική. Δεν φαίνεται να υπήρξε κανένα πολιτικό κριτήριο, καμιά πολιτική ανάλυση στο μυαλό τους στην επιλογή αυτή.

Mια συναισθηματική επιλογή
Ας έλθουμε λίγο στη θέση τους: τρεις μήνες μετά τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου, οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ προσήλθαν στις εσωκομματικές εκλογές, υπό το βάρος μιας τριπλής απογοήτευσης:
– Τις συντριμμένες προσδοκίες ότι δήθεν η κυβέρνηση πέφτει σίγουρα κι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προ των πυλών
– Την κατάρρευση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στο 17,8%
– την αυτοδυναμία και παντοδυναμία της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη για τα επόμενα χρόνια.

Καμιά ελπίδα πουθενά! Κανένα εμπνευσμένο αφήγημα για την επόμενη μέρα του κόμματος. Και οι υποψηφιότητες για την ηγεσία –μέχρι τα μέσα Αυγούστου–  δεν προοιωνίζονταν κάποια θεαματική ανάκαμψη. Μέχρι που εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης…
Νέος, εμφανίσιμος, cool, μοντέρνος, διαφορετικός, με γκελ στα media, με διεθνές προφίλ, χωρίς να κουβαλάει βαρίδια του παρελθόντος, ούτε ευθύνες για τα λάθη και την ήττα. Να λοιπόν μια υποψηφιότητα, που μπορούσε να ενσαρκώσει την ελπίδα, την οποία δεν εξέφραζαν οι λοιποί υποψήφιοι.
Με την επαγγελματική χρήση των νέων μέσων, με την κατάλληλη υπόγεια υποστήριξη ο κ. Κασσελάκης άρχισε να κερδίζει έδαφος. Πολλοί σκέφτηκαν: αν ξορκίσουμε το κακό παρελθόν· αν απαλλαγούμε απ’ τους παλιούς· αν μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη· αν μας ξαναφέρει στην εξουσία; Όλα είναι δυνατά! Κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε το νέο του Πρόεδρο.

Οι τρεις πρωτιές του κ. Κασσελάκη
Ασχέτως της μελλοντικής του πορείας, ο κ. Κασσελάκης έχει καταγράψει τρεις πρωτιές, στο πολιτικό μας σύστημα: η πρώτη είναι ότι είναι ο άνθρωπος, ο οποίος όντας, μέχρι πριν λίγο, άγνωστος, χωρίς κομματικές περγαμηνές, μέσα σε πέντε εβδομάδες πήρε την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.  Η δεύτερη είναι ότι κέρδισε, χωρίς να διατυπώσει πολιτικές θέσεις, χωρίς ιδεολογικές αναφορές, χωρίς περιεχόμενο, αλλά μόνο με γενικολογίες σε όρους λαϊφστάïλ, και εμφανίσεις στα media και στα social media. Και η τρίτη, ότι είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός, που δήλωσε ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλος. Γεγονός που συνιστά πρόοδο για τη χώρα μας, από όποια πλευρά και να το δει κανείς.

Μπορεί να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Βρισκόμαστε στην αρχή της πορείας. Οι προθέσεις του νέου προέδρου –αργά ή γρήγορα– θα ξεδιπλωθούν. Τους επόμενους μήνες θα δούμε να εκτυλίσσεται μία τριπλή πορεία του ΣΥΡΙΖΑ: εντός Βουλής, εντός του κόμματος και εκτός Βουλής. Την τελευταία –επιτρέψτε μου την πρόγνωση– θα την μονοπωλεί ο κ. Κασσελάκης, με γενικολογίες, με όρους λαϊφστάϊλ, με δήθεν έκφραση του νέου, χωρίς θέσεις, χωρίς ιδιαίτερο περιεχόμενο, με απολιτίκ συμπεριφορά, με άφθονα συνθήματα και λαϊκισμό.

Τώρα, αν ο κ. Κασσελάκης κάνει την έκπληξη, τότε θα προβεί στην ενδελεχή ανάλυση των αιτίων της εκλογικής ήττας και της πτώσης των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των λόγων της απώλειας επαφής με μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος. Στη συνέχεια, θα διερευνήσει τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και μετά θα αξιολογήσει τις διαθέσιμες –στο πλαίσιο της ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ και της κεντροαριστεράς– θέσεις. Έτσι, θα μπορέσει να προσδιορίσει τη νέα του ταυτότητα, ώστε να επαναλανσαριστεί ως αξιόπιστος φορέας εναλλακτικής πολιτικής. Μόνον σε μια τέτοια περίπτωση, θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ελκύσει το ενδιαφέρον των πολιτών και να ξαναμπεί στο παιχνίδι εξουσίας.

Αντί επιλόγου
Ελπίζω τα άλλα κόμματα και ιδίως η Νέα Δημοκρατία να μην προσπαθήσουν να μιμηθούν τον κ. Κασσελάκη. Ακόμη περισσότερο ελπίζω να μην μπουν στη λογική των επιθέσεων εναντίον του, ιδίως οι “βασιλικότεροι του βασιλέως” δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες. Όσο του επιτίθενται, τόσο θα τον ενδυναμώνουν. Σε πρώτη φάση, και για όσο παραμένει απολιτίκ, θα πρέπει να τον αγνοούν.