Τελικά φαίνεται ότι τα κατάφεραν! Η εντατική προσπάθεια  των πολιτικών, των δημοσιογράφων, των τηλεσχολιαστών, των ποικιλώνυμων “ειδικών”, των κάθε είδους διαμορφωτών της κοινής γνώμης αποδίδει καρπούς.

Η σύγχυση είναι πλήρης, ο αποπροσανατολισμός το ίδιο. Το ηθικό των πολιτών βρίσκεται στο χαμηλότερο δυνατό σημείο. Η έλλειψη εμπιστοσύνης όλων προς όλους σπάει καθημερινά αρνητικά ρεκόρ. Α! ναι! Οι “εργολάβοι της δραχμής” και τα παπαγαλάκια  τους κορυφώνουν την προσπάθεια με τη διασπορά δήθεν αντικειμενικών σεναρίων που οδηγούν με σιγουριά από την Ελλάδα της Ευρώπης στην Ελλάδα της δεκάρας.

Η συνωμοτική σκέψη ανατινάζει κάθε επιχειρηματολογία. Η σεναριολογία και οι ατέρμονες αναλύσεις έχουν υποκαταστήσει τις ελάχιστες απόπειρες συγκροτημένης πορείας. Paralysisbyanalysis που λένε οιαγγλοσάξωνες. Ο λαϊκισμός καλά κρατεί και οι ρεαλιστικές φωνές λοιδορούνται ως πράκτορες του ΔΝΤ, των εβραίων και των πολυεθνικών.

Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις κινούνται με ταχύτητες κουτσής  χελώνας. Η task force της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσπαθεί να κατανοήσει τα ακατανόητα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Οι επιχειρήσεις –όσες έχουν απομείνει– αγωνίζονται να παραμείνουν ζωντανές εξαντλώντας τις εφεδρείες τους στην τελματωμένη οικονομία. Η αγωνία για το μέλλον που βιώνουν οι πολίτες μετατρέπεται σε απελπισία. Ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του κι ας πάνε να πνιγούν οι άλλοι. Όλοι προσμένουν κάποιο θαύμα, που δεν έρχεται όμως. Η μάχη για την Ελλάδα ξεμένει από μαχητές…

Με δεδομένο ότι θαύματα δεν γίνονται, ο φαύλος κύκλος της εσωστρέφειας και της αδράνειας πρέπει να σπάσει. Κάθε μέρα που περνάει είναι πολύτιμη. Ο καθένας μας αλλά και όλοι μαζί –όσοι τουλάχιστον μοιραζόμαστε τις ίδιες σκέψεις– πρέπει να επανατοποθετηθούμε στο νέο περιβάλλον από μηδενική βάση, γρήγορα και αποφασιστικά. Προσδιορίζοντας εξαρχής το όραμα, τις αξίες, τις δεσμεύσεις και τους σκοπούς μας και ορίζοντας ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα κινήσεων. Αναδεικνύοντας τα ισχυρά μας σημεία και βελτιώνοντας τα αδύνατα. Ξανακτίζοντας συστηματικά τις σχέσεις μας με όλους. Δημιουργώντας ξανά τις άυλες αξίες που κατέρρευσαν: σκληρή δουλειά, αξιοπιστία και νέες σχέσεις εμπιστοσύνης.

“Μα είμαστε λίγοι και σκόρπιοι, δεν έχουμε τη δύναμη” θα πούνε κάποιοι. Δεν είναι αλήθεια! Είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που μοχθούν να είναι ανταγωνιστικοί και θέλουν με τη δουλειά τους να κερδίζουν ευημερία και προοπτική. Είναι χιλιάδες οι επιχειρηματίες με ιδέες και όρεξη που δεν πτοούνται από τις δυσκολίες. Είναι χιλιάδες οι δημόσιοι λειτουργοί που θέλουν να προσφέρουν και αγωνίζονται φιλότιμα ενάντια στην ισοπέδωση και στον παρασιτισμό. Είναι χιλιάδες οι επιστήμονες που με όπλο τη γνώση και τη μόρφωση τους μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα. Είναι χιλιάδες οι νοικοκυραίοι που “απ’ τον πηλό βγάζουν λουλούδι”.[1]  Είναι χιλιάδες οι γονείς που αγωνιούν σε ποια χώρα θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Είναι χιλιάδες οι σκεπτόμενοι Έλληνες που αντιστέκονται στην ισοπέδωση, στις γενικεύσεις, στους αφορισμούς, στη μνησικακία. 

Εμείς είμαστε το μήνυμα! Και ο καθένας από όλους τους παραπάνω, ο καθένας από εμάς πρέπει να δώσει τη μάχη στην καθημερινότητα του, στη δουλειά του, στον κύκλο του, σε αυτούς που επηρεάζει, στηριγμένος στη δύναμη των ιδεών του, στο δίκαιο της προσπάθειας, στην ισχύ της εργαζόμενης πλειοψηφίας, στο χρέος προς τα παιδιά μας.

Αν το κάνουμε ίσως να πουν μεθαύριο ότι “αυτή ήταν η καλύτερή τους στιγμή”.[2]